Het laatste stukje ‘vasteland’

  • Gepubliceerd

Teugblik op een mooi eerste deel van onze reis

Het is inmiddels half oktober. Sinds ons vertrek in juni, afgelopen zomer, zijn we via België en Frankrijk, over de Golf van Biskaje naar Spanje gevaren. We hebben mooie tochten gemaakt en ca. 2 maanden doorgebracht in de Spaanse Ria’s. Dit deel van Noordwest Spanje (Galicië) is een fantastisch vaargebied met mooie ankerbaaien, gastvrije havens en vriendelijke mensen. 

Vanuit Ria de Vigo, de meest zuidelijke ria, zijn we naar Portugal gevaren. Hier hebben we o.a. Porto en Nazaré bezocht. De weergoden waren ons niet altijd goed gezind, waardoor we regelmatig ‘verwaaid’ hebben gelegen, terwijl de weken voorbij zijn gevlogen. Dit heeft ons doen besluiten om nog wat verder zuidelijk te gaan tot de omgeving van Lissabon, waar we nu liggen.

Via Middelburg en Vlissingen naar zee
Ille de Bréhat, een pareltje in Bretagne
Als je geen vis lust blijf dan maar in NL
Lekker windje in de Golf van Biskaje
Combarro, een prachtig plaatsje in Galicië
De stad Porto aan rivier de Douro

Voorbereiden op oversteek naar de Canarische eilanden

Aanvankelijk hadden we het plan om vanuit Porto naar Madeira te zeilen en vervolgens naar de Canarische eilanden. Omdat Madeira door de weersomstandigheden steeds lastig te bezeilen was, gaan we nu vanuit Lissabon naar de Canarische eilanden en laten we Madeira voor wat het is. De oversteek die we gaan maken is ca. 575 zeemijlen, waar we – met de juiste wind – zo’n 4,5 dag voor nodig zullen hebben. Dit wordt dan, na de Golf van Biskaje, de 2e meerdaagse oversteek. We mikken als eerste op het eiland Graciosa, dat net boven Lazarote ligt. Vandaaruit willen we dan enkele van de Canarische eilanden bezoeken, ook weer afhankelijk van de omstandigheden.

Dat we nu op het punt staan om het vaste land van Europa te gaan verlaten, betekent dat we hier een paar keer de supermarkt zullen bezoeken om te provianderen. We liggen nu in een haven waarbij dat goed mogelijk en wat beter betaalbaar is. Het is een hele puzzel om te bedenken wat je allemaal mee wilt nemen en vooral: waar we het allemaal kunnen stouwen. Gelukkig is Sylvia op dit punt heel zorgvuldig en praktisch ingesteld :-).

Vanaf nu is het dagelijks de weermodellen checken, zodat we een goed beeld krijgen van de ontwikkelingen op de Atlantische oceaan. We worden daarbij ondersteund door onze ‘walschipper’ Arend-Jan, die vanuit zijn huisadres in Nederland met ons ‘meevaart’. In een volgend artikel wat meer info over de manier waarop we onderweg – zonder internet – kunnen communiceren.